شعر
اشعار بختیاری
روزگار چندی چونو وا مو نسازی شوروزم بید ز غم په کی ابازی
هر وقتی بنگت کنم سیل نکنی تو فهمستوم درد چنه کافر دلی تو
ایل و مالوم چندیه راده و کوری تاج و تختم کافرون وندن به حوری
هر چه گفتم گویلم با یک بمونین کار دونیا کج وسته جانه بجورین
مهلین ای ناکسون ورجا نشینن مهلین خوب و بد تونه بوینن
اه که گوش ایل مو نشنیده پندم ره به دورون نیبرم تا مانده دستم
وا دیه ای روزگار ری کرده واپشت هی که مو پا ازنم او نکنه روشت
گون ز اسبت ار وستی اصلت بمونه وا ز ای دورون که اصل هم پشت به اسبه
محمدحسین رحیمی پور
